Over mij
Ik ben Denice Verwoert woonachtig in Ingen, een klein dorpje in de Betuwe samen met mijn lieve vriend Hans, 4 katten Kuzko, Harley, Joep & Cosmo en ons hondje Honda. Mijn knappe paarden Guusje en Teddy staan op een Paddock Paradise die ik samen deel met Saskia en haar 2 tinkers Suus en Abby.
Op mijn 6e ben ik begonnen met paardrijden op een manege en op mijn 13e had ik mijn eerste eigen pony een Welsh K genaamd Sunny. Zij was helaas verkocht op mijn 15e en daarna heb ik sporadisch wat verzorgpony’s gehad. Dit was toch anders en het verdriet dat Sunny verkocht was was te groot. Hierdoor ben ik jaren uit de paardenwereld geweest, want dit was ook niet eerlijk naar de paardjes die ik verzorgde.
Op mijn 25e begon het toch wel weer te kriebelen… Ik miste de paarden, de geur (ja ook die van de mest) en het buiten zijn.
Zo kwamen Guusje en ik bij elkaar terecht en jeetje… vanaf dag 1 was het één grote rollercoaster, een rollercoaster waardoor ik veel heb geleerd en moest leren.
Alles compleet moest omgooien van wat ik wist, wat bij nader inzien eigenlijk erg weinig was en ik ook nooit meer op dezelfde manier zo zou doen als dat ik toen deed.
Er is letterlijk bloed, zweet en tranen gevloeid. Uitdagingen getrotseerd.
Yes, it was a bumpy ride…
"Wij zijn het naar onze paarden verplicht om ons paard zo goed mogelijk te ondersteunen door samenwerking."
Zou ik dit over doen? Ja absoluut!
Deze rollercoaster had ik voor geen goud willen missen, want deze heeft me wel gemaakt naar de persoon die ik nu ben en ook nog steeds aan het vormen ben. Een persoon met een missie, een doel, bereid om jou en jouw paard te helpen als groep maar ook als individu, kijkend naar het geheel.
Deze reis heeft mij mijn eigen pensionstal opgeleverd, tegelijk met mijn 2e paardje Teddy. Wij hebben elkaar het eerste jaar echt af moeten tasten. Zij is het tegenovergestelde van Guusje en ik ben bang dat Teddy in haar verleden erg mishandeld is geweest, waardoor ze erg onzeker, ongelukkig en niet uitgesproken was. Nu heeft mevrouw praatjes zat en een eigen erg duidelijke mening. Waar ik gigantisch trots op ben. Het allermooiste aan haar: zij is voor mens en paard een rots in de branding. Een paard uit duizenden, een coach in de paardenwereld.
Toen ik de pensionstal overnam was dit een traditionele stal. Dat hield in dat de paarden lange periodes op stal stonden, overdag een paar uurtjes in de paddock, zomers op de wei en kregen het gehele jaar beperkt hooi.
Mijn droom: een Paddock Paradise, 24/7 naar buiten, onbeperkt onverpakt hooi, samen met soortgenoten en ieder in zijn eigen behoeften voorzien naast de basisbehoeften. Kuda Kita is geboren!
"Kuda Kita betekend Ons Paard, want voor Ons paard doen wij dit allemaal, samen."
En dit heeft zijn vruchten afgeworpen. Het ging met vallen en opstaan, want niet alleen de gehele stal moest verbouwd worden, ook de mensen moesten enthousiast worden van mijn idee en de paarden moesten wennen stapje voor stapje. Een grote uitdaging en het ging zeker niet vlekkeloos, maar wat heb ik hier gigantisch veel van geleerd. Ook door fouten te maken en ja niet iedereen was toe aan het Paddock Paradise systeem.
Maar goed al met al waren de resultaten absoluut om trots op te zijn!
Kuda Kita werd een hechte groep mensen met de neuzen dezelfde kant op, met ieder zijn eigen mooie karakter, net zoals de paarden.
Helaas werd het stuk grond waar wij stonden verkocht en betekende dit het einde van mijn mooie Paddock Paradise Kuda Kita. Gelukkig absoluut niet het einde van Kuda Kita, want wat is er mooier om de kennis en ervaring die ik al die jaren heb opgedaan met jullie te delen, paarden te kunnen ondersteunen en te helpen.
Typisch gevalletje van "waar de ene deur sluit opent zich een ander" en die ga ik met beide handen aanpakken!