JAAA DAAR IS ZE DAN!
Spanning, enthousiasme, beetje doodgeslagen en overweldigd van "WOW! Ze is er nu echt", allerlei emoties gingen door me heen. Guusje was dan eindelijk bij mij!De start van onze reis leek even fantastisch tot dat...Je ziet dat ze al direct bij een ander paard was gezet. Dit leek goed te gaan tot dat ze van iemand beide een snoepje kregen en er een gigantische error bij het andere paard ontstond. Guusje heeft moeten rennen voor haar leven, met slijdingen inbegrepen. Een behoorlijke heftige ervaring. Eentje waar ik gelijk een hele harde leer uit heb moeten halen, ten koste van Guusje.Alsof dit nog niet genoeg was begon Guusje te schuimbekken. Dierenarts erbij, ja slokdarm verstopping. Verdoving erin, slang erin en spoelen. Normaal gesproken zou dit genoeg moeten zijn, bij Guusje niet. Het lukte de dierenarts niet om de verstopping te verhelpen en Guusje moest naar de kliniek.Daar gingen ze met een slang en mini camera'tje naar binnen. Guusje raakte ondertussen in shock, wat een mooie dag zou moeten zijn weet steeds verschrikkelijker. Ik bleef continue bij Guusje, tot dat ik het echt niet meer kon houden en naar het toilet moest.
Door alle verdovingen en stress heen kwam er een hinnik die door merg en been ging. Toen wist ik het ondanks alle hectiek: een speciale band ja dat hebben wij, wij gaan samen een bijzonder pad bewandelen!
Ook de dierenarts op de kliniek kreeg het er niet meteen uit, ze hebben er uiteindelijk 2 dagen over gedaan om de verstopping te verhelpen en Guusje heeft haar eerste week bij mij op de kliniek moeten verblijven.
Reden van de verstopping? De dierenarts dacht dat de reis in de trailer voor stress heeft gezorgd waardoor haar slokdarm is gaan samen knijpen. Ondertussen had zij ook hooi tot haar beschikking, wat zich dus door het samenknijpen weer ophoopte. Sindsdien ben ik ook erg huiverig met hooi in de trailer en überhaupt een trailerrit met de impact daarvan.
Reactie plaatsen
Reacties