Guusje's Story

Jeetje wat gaat de tijd snel.

2 maanden geleden een besluit genomen en vandaag precies over 2 maanden start de dissectie van Guusje, mijn lieve Guusje.

Aankomende weken wil ik jullie Guusje haar verhaal gaan vertellen, vertellen wat ik fysiek en mentaal zie en hoe ik tot mijn besluit ben gekomen. Wel helemaal op mijn eigen tempo, want moeilijk blijft het.

Het is confronterend om realistisch naar mijn eigen paard te kijken, omdat ik (net zoals de meeste eigenaren met hun paard) die speciale band met haar heb. Vaak ga je gedragingen ook als “normaal” bestempelen. De volgende zinnen komen je waarschijnlijk bekend voor: “zo loopt ze altijd al, ik weet niet beter”, “zo reageert ze altijd, zo is ze nou eenmaal”, “ouwe chagrijn”, “jaaa lomp kan ze zijn!” en ga zo maar door. Eigenlijk niks hiervan is normaal. Achter elke gedraging zit een verhaal. De chagrijn kan duiden op ongemakken in het lichaam of emotionele trauma’s. Dat lompe heeft met de proprioceptie te maken, maar kan ook neurologisch zijn. En de manier van lopen kan met mankementen van het bewegingsapparaat te maken hebben. Het uitzoeken hiervan kan een hele puzzel zijn en in ons geval helaas eentje met een pijnlijke uitkomst. Dus nee voor mij zeker niet het meest makkelijkste verhaal dat ik ga vertellen, maar wel het meest belangrijkste verhaal dat verteld moet worden